Łukasz Butowski | wystawa malarstwa

wstęp wolny
finisaż: 26.06.2023, godz. 18.00

Łukasz Butowski (1981). Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2007). Kierownik pracowni litografii na macierzystej Uczelni (od 2017). Tymczasowo prodziekan na Wydziale Grafiki (od 2016). Zajmuje się grafiką warsztatową, malarstwem i projektowaniem graficznym. Przede wszystkim tradycyjną litografią na kamieniu. Organizator wystaw i warsztatów promujących grafikę warsztatową. Bierze. aktywny udział w konferencjach i sympozjach dotyczących sztuki i grafiki warsztatowej. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych oraz uczestnik kilkudziesięciu wystaw zbiorowych i pokazów sztuki. W wolnych chwilach prowadzi obserwacje morskiej piany, zbiera runo leśne, kolekcjonuje pasty BHP oraz zajmuje się pieczeniem ciast, zwłaszcza serników. Liczne sukcesy dydaktyczne, m.in. Grand Prix dyplomantki Karoliny Turek na Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu w 2021, 3 razy z rzędu dyplomanci pracowni litografii dostali się na ogólnopolską wystawę Najlepsze Dyplomy ASP w Zbrojowni Sztuki w Gdańsku.

O wystawie
Głównym motywem tej wystawy jest przyjemność, ale także często żałosne konsekwencje jakie towarzyszą oddaniu się jej ponad miarę. Koncepcja wystawy zasadniczo zgadza się z moim mottem artystycznym jakie wymyśliłem kilka lat temu:                                                                                                                                                               
Zajmuję się malarstwem, rysunkiem oraz grafiką warsztatową, zwłaszcza tradycyjną litografią. Jeżeli miałbym określić swoje poglądy artystyczne / filozoficzne / religijne, to chyba najbliżej mi do epikureizmu, zakładającego, w największym skrócie, że „szczęście polega na doznawaniu przyjemności, a nieszczęście na doznawaniu cierpień” [W. Tatarkiewicz, Historia filozofii]. W tym, co nazywam swoją twórczością, staram się przede wszystkim skoncentrować na odczuwaniu/wykonywaniu/wytwarzaniu przyjemności, choć często efekty pracy okupione są sporym cierpieniem i wysiłkiem, a i motywy z radosnych przeobrażają się w trakcie pracy w krańcowo, wręcz ostatecznie, smutne (śmierć, przemijanie, rozpacz). Mimo to nadal czerpię z tego, co robię, sporo przyjemności, ot taki art-masochizm. W związku z tym uważam się za artystę bardzo nowoczesnego, mimo iż pracuję w tradycyjnych „mediach”.